ALATI

ALATI

Dracones, apud Poetas passim occurrunt. Lucan. l. 9. v. 729.

---- ---- ducitis altum

Aera cum pennis ---- ----

Hinc currum Cereris alatis draconibus vehi finxêre: Orpheus in Hymno Cereris,

Α῞ρμα δρακοντέιοσιν ὑπόζεύξασα χαλινοῖς,

Currui (volucrium) draconum Frena subiungenss.

Ovid. Met. l. 5. Fab. 11.

---- ---- gemines Dea fertilis angues

Curribus admovit frenisque coercuit ora.

Et medium caeli terraeque per aera vecta est.

Et Fastor. l. 4.

---- ---- ---- inque dracones

Transit et aligerô tollitur axe Ceres, etc.

Quô ipsô curru Triptolemus in Scythiam vectus, Lynco Scythiae Regi dixit apud Ovid. d. l.

---- ---- veni ncc puppe per undas,

Nec pede per terras; patuit mihi pervius aether.

Nempe Cereris,

Δίφρον ἐχιδνηέντα δἰ η???έρος ἡνιοχεύων,

Στικτὰ φερεςταχύων ἐπεμάςτιε ῃῶτα δραχόντων.

Currum per aerem agitans serpentinum,

Varia spicigerorum draconum dorsa flagellabat.

Ita Nonnus Dionysiac. l. 13. Em enim alatis draconibus vectum, per totum terrarum orbem, misit Ceres, ut frumenti usum hominibus indicaret, uti docent Hyginus Fab. 147. et Astronom. l. 3. c. 13. in Ophiucho, Servius in Georgic. l. 1. Alii, Similiter Medeam, huiusmodi currum a patre Sole accepisse, tradunt Euripides in Medea, Apollodorus Biblioth. l. 1. Ovid. Met. l. 7. Fab. 2. 5. 20. 21. etc. Neque mirum, hôc eodem curru quandoque Circen vehi, cum illa Solis quoque filia et Medeae soror fuerit. Hinc, in Apollonio Argonautic. l. 3. illa in Italiam venit,

---- ---- Πατρὸς εν ἅρμασιν η???ελίοιο.

Et Val. Flacci l. 7. v. 120.

---- --- Ut aligeri Circen rapuêre dracones, etc.

A Poetis Mythologisque transiit opinio ad alios. Hieron. certê in Esai. c. 13. Cristati sunt, inquit, et volantes. Augustin. de Genesi ad lit. l. 3. c. 9. Dracones autem-in aere sustolli perhibentur. Alii. Quibus ex recentioribus accedunt, Iovius l. 18. Asserunt Georgiani Regni incolae, his in vallibus dracones gigni alatos. Scaliger quoque, Quaedam genera draconum alas habent, ut alios omittam. Sed alis iisque cartilagineis tam vastam molem attolli, nemo facile in animum sibi induxerit: Maxime cum nihil tale Philosophi tradant, nec Historici fideles. Nam, quod aiunt, Strabonis l. 16. Indicis ac Libycis draconibus alas tribui, habetur quidem in Xylandri versione, at in Graeco textu longe aliud est: Neque iis πτςρά, alae, sed τόα ἐπιφυχέναι λέγεται, herba innasci dicitur. Quod ex Iphicrate videtur sumptum, qui eiusdem Strabonis l. 17. in occidua Aethiopia δράκοντας λέγει μεγάλους, ὥςτε καὶ πόαν ἐπιφυκέναι. Nec a mystico dracone, qui in caelo, i. e. in summo aere, cum Michaele pugnâsle dicitur, Apocalypseos c. 12. v. 7. ad naturalem valet argumentatio. Quamvis ille ipse draco mysticus alas habere nusquam legatur. Quin ἄπτερον esse, ex eo colligas, quod mulierem aquilinis alis avolantem non insequitur, sed, quod unum potest, aquarum vim in eam evomit, v. 14. 15. Ut in aquilae cum dracone pugna apud Nicandrum in Theriacis, cum aquila volatu ex periculo se eripit,

---- Ι῾πτάμενον δὲ πέριξ ἀτέλεςτα διώκει

Σπειρηθεὶς, καὶ λοξὸν ὑποδρὰξ ὄμμασι λεύςςαν.

--- Volantem circumcirca frustra insequitur (draco)

In spiras convolutus, obliquis et torvis oculis illum intuens.

Elatam enim in sublime non potest attingere, Etc. Poetarum ergo id commentum est. Sed draconum nomine naves illis indigitari docent illi ipsi Veteres ut in Eusebii Chron. Philochorus, cum sub Eleusinis Rege Celeo, Triptolemum tradit, longâ navi delatum urbibus frumentum distribuisse, et per alatum serpentem, navem significari, cum figura sit aliqua ex parte similis. Adde, si lubet Draconis nomine potuisle insigniri navem, quae pro insigni draconem habuit: ut, apud Plut. de Virt. mulier. pirata Chimarrus a Bellerophonre

oceisus, ἔπλει πλόιῳ λέοντα μὲν ἔχοντι πρό ραθεν ἐπίσημον, εν δὲ πρύμνης δράκοντα, vehebatur navi, quae in prora leonem, et in puppe draconem habuit pro insigni. Et apud Euripidem in Iphigenia, in Aulide, Boeoticis navibus pro signo fuit Cadmus

Χρύσεον δράκοντ᾿ ἔχων Α᾿μφὶ ναῶν κόρυμβα.

Aureum draconem habens, In navium rostris.

Quo pertinet, quod in Fabulis, qui draconibus vehuntur, non nisi e maritimis, nec nisi ad maritima loca proficiscuntur. Sic Ceres, Proserpinam quaerens, cum totam Siciliam absque draconibus peragrâsset, etiam insulae littora tandem adiit,

Quo simul ac venit, frenatos curribus angues

Iunxit, et aequoreas sicca pererrat aquas;

Apud Ovid Fastor. l. 4. Et Circe ex Colchide draconum curru vehitur in promontor. Italiae Circeium: Medea, liberis caesis, Corinthô Athenas: Triptolemus Athenis Patras, achaiae maritimam urbem, ubi Eumeli filius Antheas, exemplô Triptolemi, dracones iungere ausus, de curru excussus periit, i. e. naufragium fecit, cum navigandi imperitus mare attentâslet, uti legimus apud Pausaniam in Achaicis, etc. Vide Bochart. Hieroz. Part. post. l. 3. c. 14.